"ای عشق؛ دعا کن که به سامان برسیم"

"بهارانه های همه ی دنیا" در وجب به وجب خانه ام "شکوفه" زده..

خانه من جایی ست پر از بهار... پراز شکوفه..

خانه من جایی ست پر از پاییز... پراز دلدادگی غروب..

دست از پنجره دراز می کنم، می چینم مه شب یلدا را... می چینم قطره قطره شبنم بامداد صبح را..

در ایوان نشسته ام... دو! فنجان قهوه داغ روی میز..

نگاه مستت را کم دارم...

 

دلتنگم..

                                                                                  

 خوب است.. که پری! از نگفته ها... و سرشارم از شنیدنت

خوب است.. که پرم از نگفته ها ... و سرشاری از شنیدنم

چه خوب تر... که ایام گذران جوهر کلامت را نمی خشکانت..(...ند! :)) )

بمان..که من هنوزعطش ناکم... برایم جرعه جرعه شعر بخوان..

برایم خط بزن دیوارها را تا رد سرانگشتت را بگیرم در پنجره ی امید!...

فغان دل، بی قراری برای توست... دلتنگم..

بی قراری های من مانند امتداد این شب ها پایان ندارد!

شمارش روزی به پایان می رسد... و آغاز...

می دانم...