مهر ِ ماه

 

چه حالی! دارد وقتی تبسم روزگار سهم تو باشد...

چه حالی! دارد غروب را زیر زمزمه های مهتاب بگذرانی...

نگفته هایی برای گفتن ....

و خواب سبزت، سبزتر تعبیر شود...

زیباتر ببینی ، دیدنی ها را...

..

" خدا را چه دیده ای"را دیدی؟

مهربانی را چطور؟

دیدی چشمهایت حقیقت دارد؟

حالا شباهنگام "امروز امروز" است...و من و ماه رو به روی هم وا می گوییم نام تو را 

و هلهله سر می دهیم قصیده ی بلند بودن را..

نفسم را عمیق تر می کشم... می خواهم تمام عطر ماه را یکجا زندگی کنم.

می خواهم تا زمین و آسمان را یکصدا کنم..

می خواهم بدوم... از اینجا تا خود ماه..